día y hora

viernes, 11 de noviembre de 2011

artículos de prensa, 11-11-2011


TODO FUE UN SUEÑO

(publicado en Faro de Vigo, 14-11-2011)
Son las siete menos cinco de la mañana. Como de costumbre, Manuel se levanta y después de asearse y afeitarse se dispone a preparar el desayuno. Como siempre con pereza desciende en el ascensor al garaje para coger el coche y dirigirse al trabajo. Enciende la radio y escucha las noticias: “la prima de riesgo está disparada…; el rescate de Grecia cada vez más complicado…; ahora le toca a Italia y España que no se fie pues también está en el punto de mira de los mercados…; es probable que lleguemos a final de año a los 5 millones de parados-no se sabe si de hecho o de derecho-…; corremos el riesgo de entrar de nuevo en una segunda recesión…; ¿Quién creen Vds. que lo ha hecho mejor en el debate político bipolar del otro día?...
Sobresaltado, Manuel  se despertó. Son las siete menos cinco de la mañana, y antes de nada  encendió la radio-que también despertador- situada en la mesilla de noche y escuchó con atención las noticias de las siete en punto: “hoy el tiempo va a estar un poco nuboso pero no se esperan precipitaciones…; existe alguna pequeña retención en el  acceso a la ciudad por la avenida de Portugal…. Y llegan las noticias  económicas: “se prevé construir 500 viviendas de promoción pública y privada, un hospital, dos institutos y una piscina olímpica con spa en los próximos cuatro años…; los astilleros tienen carga de trabajo para los próximos cinco años…; hoy se ha alcanzado una cifra record de venta de automóviles en nuestro país…; es incesante la llegada de inmigrantes, sobre todo latinoamericanos, para suplir las carencias de mano de obra en la construcción y en el sector servicios…; las entidades financieras han presentado el balance del  tercer trimestre obteniendo un incremento del 50% en sus cuentas de resultados…; como sigamos a este ritmo de crecimiento nuestra economía pronto alcanzará lo que todos los países anhelan, el pleno empleo”.
Y Manuel respiró por fin aliviado: ¡menos mal que todo fue un sueño…..un mal sueño!




         NINGUÉN QUERE SER PRESIDENTE (INTERPRETACIÓN CEIBE  DO MITO DE SÍSIFO). Publicado en  Faro de Vigo, 30 Novembro 2011.


Non me refiro precisamente a ser Presidente do País, Comunidade Autónoma ou dun club de fútbol. Aquí sí que hai candidatos dabondo. Refírome a ser Presidente da tua propia comunidade de veciños, se tes a desgraza  de vivir engaiolado nun piso. Nin Deus vaite salvar “dominus vobiscum”. Según sexa o sistema de elección estipulado nos estatutos ou na propia costume establecida nos acordos reflexados no libro de actas, si che toca tes que apandar co cargo “velis nolis”. Non o digo eu, o dí o artículo 13.2 da ley de propiedade horizontal. Así que resignación, porque durante todo un ano vas a ser  o branco de toda-las críticas. Fagas o que fagas sempre haberá motivos para botar abaixo as tuas tímidas ilusións. Agás que……sendo dono e tendo o teu piso alugado vivas  a 500 kilómetros de distancia,” exempli gratia”. Aquí podes ter una probabilidade. O que acontece si ti solicitas a renuncia no mes seguinte ao teu flamante nomeamento, eso sí, dirixíndote ao Xuiz, porque as cousas hai que facelas como Deus manda e sempre dentro da legalidade. Mediante un xuizo moi sinxelo en canto ao procedemento, que se chama “de equidade”, o Sr. Xuiz dirá a todo-los conveciños de esta nosa comunidade, quén raio vai a ser o incauto que, mal que lle pese, vai a levar o destino de tan pesada misión. Igualiño que aquel parvo chamado Sísifo que por mor dunha xenreira dos Deuses gregos de aquel entonces foi obrigado a levar una rocha coma un mundo ao cumio dunha montaña, para una vez arriba mirar abraiado cómo caía ladeira abaixo “ab absurdo”, lóxicamente polo efecto da gravidade, o que  ocorre que él daquela non o sabía. E para máis carallada este castigo divino era “in aeternum”. ¡Mira que hai que ser revirado para desexar a un home semellante tormento! Así que se vostede é nomeado presidente “gaudeamus”; lémbrense do coitado do Sísifo, e a pesar das ingratitudes que reciba como agasallo por parte dos seus conveciños o seu castigo somentes durará como moito un ano. “Pax vobiscum”.


domingo, 6 de noviembre de 2011

saúdo dende Beluso






De senderismo por a praia de Lagos, Ancoradouro, cabo udra, praia de Pedrón, contemplando a illa de Ons e Onza ao fondo,  praia de area de Bon e praia de Mourisca con antigua fábrica de salazóns .