día y hora

sábado, 29 de diciembre de 2012

Publicidad minimalista


PUBLICIDAD MINIMALISTA

Quien da primero, da dos veces, y si tenemos una idea, mejor sacarla a pasear antes que otro se anticipe.

            Esto viene a cuento porque un espléndido escritor y articulista que tiene el don de la ubicuidad porque aparece un día sí y otro también en los diarios, publicó un artículo hace poco que hacía referencia, entre otras cosas, a la pasta gansa en publicidad que se está gastando una conocida entidad financiera; total, para no decir nada, sólo una insinuación publicitaria con letras diminutas y situadas en el margen inferior de la página. Tal es el espacio en blanco que ha dejado –hasta de dos páginas-, que el otro día, a un cliente habitual de la cafetería donde acostumbro a tomar mi café con leche a media mañana, no se le ocurrió mejor idea que solicitar un boli al camarero y hacer en aquéllas la lista de la compra. Yo mismo hice el borrador de este artículo en una de las páginas; en la otra, confieso, esquicié sin malicia una caricatura de un político español conocido que, por cierto, me salió fatal.

 Es de agradecer que una de las culpables de meternos en esta puñetera crisis –me refiero a las entidades financieras-, tenga la delicadeza y el detalle de dejarnos tanto espacio en los periódicos para que los lectores podamos expresarnos libremente. Es más, ya que estoy todavía a tiempo, voy a reflejar pormenorizadamente –ya que hay espacio de sobra-, mis deseos para el próximo año, a modo de carta a los Reyes Magos.

domingo, 23 de diciembre de 2012

GRACIAS A TODAS E A TODOS POR FACER REALIDADE UN SOÑO


Aproveito para desexar un Bo Nadal a tod@s e ao mesmo tempo dicirvos que "sen a miña familia e amig@s, que son a faísca que fai prender o lume da miña imaxinación", non sería posible que o meu libro "mis cartas al Director" vira a luz.
Foron máis de cen artigos periodísticos publicados nos periódicos, outros tantos están contidos no meu blog e moitos máis permanecerán pechados para sempre na miña mente e na miña lembranza porque "un tamén ten dereito ós segredos dos seus pecados".
Asino para todos vós este libro con todo o meu afecto.

Ademais, tamén dou tempo para escribir un conto "O bardo da illa de Aunios"; un pequeno poemario, "Vagantío", e por último, estou principiando unha novela curta, "Sinfonía inacabada". Coido que é dabondo por este ano.

Remato cun pequeno poema, aquel tan sentido que lle adicaron nun petroglifo os habitantes da illa de Aunios ao vello Bardo Morlinguer hai perto de mil cincocentos anos, agradecéndolle a súa amizade sincera e verdadeira,


"No luscofusco dos tempos,
máis aló do anel de brétema,
chegou a Aunios Morlinguer,
o vello bardo e poeta.

A súa voz aínda se escoita
cando funga o vento Aquilón,
dende Ériu ata Gallaeci
e dende Galwing ata Bargon"

Xarope de Uva