Afumados na
cafetería
A popular lei
‘antitabaco’ di, entre outras cousas, que non se debe botar nin medio pito nun
establecemento público como unha cafetería ou tasca, por exemplo. E o que
queira fumar que vaia fóra, como ten que ser. Será porque xa pasou o efecto da
anestesia legal ou porque a xente está máis relaxada que despois de catro anos
da entrada en vigor da lei de marras algúns fumadores, sobre todo cando hai
partidos de fútbol televisados, deixan a porta a medio entornar ou franqueada
de todo sen mais e agardan nesa indefinición espazo-temporal co vaso de viño
nas súas mans os noventa minutos regulamentarios botando fume coma chemineas, e
claro, por mor do efecto da física cuántica esa emisión tóxica de substancias
divididas en partículas de alquitrán, nicotina e monóxido de carbono ven de
fóra para dentro penetrando en directo e tamén en diferido nos pulmóns e
sistema respiratorio, acadando ao fin o noso miolo. Entre o cheiro a fritanga e
o fume inducido do tabaco semella que hai
neboeira en todo o perímetro do bar, e a roupa fede que alcatrea, e temos que lavar a miúdo ata
os calzóns, aínda que esto último sería recomendable facelo tódolos días, non
por hixiene persoal senón por razóns de saúde pública elemental en beneficio da
comunidade.
Se cadra, a
solución pasaría por pechar a porta como Deus manda ou, seica, darlle unha
escafandra hermética, coma as dos astronautas, a cada fumador.