DESACOUGO
I
(lento)
Chuvia miúda;
xente coñecida, allea, apática.
Crise profunda
agochada nunha tea branca.
Esperanzas, ilusión e fantasías
que axiña esváense
na noite esmorecida.
II
Corredoiras poeirentas
sucan o meu corpo,
e medra paseniño
a dúbida medoñenta.
III
Vagantío sen fin;
luzada escintilante
que reflecte a faciana
da ledicia fuxidía.
IV
Namentres.......,
lembranzas serodias
axexan nos eidos baldíos
da miña soidade.