día y hora

viernes, 3 de agosto de 2012

A POESÍA É UN ESTADO DE ÁNIMO

DESACOUGO

I
                                                                               (lento)
Chuvia miúda;

xente coñecida, allea, apática.

Crise profunda

agochada nunha tea branca.

Esperanzas, ilusión e fantasías

que axiña esváense

na noite esmorecida.

II

Corredoiras poeirentas

sucan o meu corpo,

e medra paseniño

a dúbida medoñenta.


III

Vagantío sen fin;

luzada escintilante

que reflecte a faciana

da ledicia fuxidía.


IV

Namentres.......,

lembranzas serodias

axexan nos eidos baldíos

da miña soidade.