No intre máis álxido desta teimuda crise económica, cando se apreciaba o ferruxe nas trabes de moitos edificios a medio facer, escribín un artigo: "
cadáveres urbanísticos", e mesmo lle fixen unha foto a un deles.
 |
| (antes) |
 |
| (despois) |
Tres anos despois comprobei abraiado como aquel defunto urbanístico resucitou e agora, unha vez rematado, con póla de loureiro incluída, semella coma un illote no medio de océano, coma unha sinal inequívoca de que os gromos verdes de que tanto nos falaban ben poderían ser unha realidade..., a medias.
A medias, porque a vacina que tenta inocular o Goberno na nosa malparada economía non vai a chegar á meirande parte de todos nós. Teremos, pois, que acostumarmos a convivir con defuntos, doentes terminais e sandados milagreiros, sendo estos últimos unha excepción...que cofirma a regra de que endexamais voltaremos á desfeita doutros tempos.
Seremos quen de aprender dos nosos propios erros?
No hay comentarios:
Publicar un comentario