Mareas vivas
Definitivamente estas mareas
vivas, que algúns non foron quenes de predecila, asolagaron as parroquias e vilas
do noso País, poñendo patas arriba o litoral político que, ata o de agora,
críamos inalterable.
Moitos fixeron coma quen ouve
chover, e pensaban que só habería unha pequena e efímera alerta amarela sen
importancia. Pero, dende que esta teimuda crise económica empezou a bater, con inusitada
saña, o epicentro das conciencias dos máis desfavorecidos, medrou, pouco a
pouco, aló das illas, unha onda que, igual que cando guindamos un pequeno seixo
na auga, foi expandíndose en círculos concéntricos ata formar estas mareas
vivas que se foron retroalimentando ao longo do tempo. Que pensabamos? Que todo
ía quedar igual?
Estas mareas vivas foron a
consecuencia lóxica e inevitable de tanto esquecemento e padecemento sufrido
por moitos nesta “longa noite de pedra” política, económica e social. Quizáis
este sexa o principio dun novo ciclo nas nosas vidas, onde haberá, ogallá, non
unha, senón “mil primaveras máis”. Bo Nadal.
No hay comentarios:
Publicar un comentario