CHEGOU A HORA DA XUSTIZA
O proceso doloroso do
arbitraxe das preferentes e subordinadas rematou cun sentimento agridoce.
Moitos conqueriron, por este medio extraxudicial, o que é de seu: os seus
aforros. Pero moitos máis, moitísimos, quedaron na cuneta a velas vir,
comprobando como minguaban os seus cartos por mor dunha quita forzosa que
ninguén, ata o de agora, foi capaz nin de explicar, nin moito menos de convencer.
Agora
tócalle á Xustiza recompoñer un crebacabezas que deixou polo camiño amizades
esnaquizadas, confianzas finiquitadas e moita, moita carraxe contida perante
dunhas entidades financieiras que, en moitos dos casos, só preocupáronse de sí
mesmas, non estando á altura das circunstancias.
A Xustiza
ten que ser capaz de sandar as feridas inflixidas, arranxando o dano causado
aos afectados, poñendo punto e final a un conflito que endexamais debeu
acontecer. A Xustiza, como di o noso
código civil, non debe ser allea a esta realidade social, verdadeiro dramatis personae; e ten que ser capaz
de dar, para cada caso, unha resposta axeitada e xusta.
Os nosos
parabéns para aquelas 36.000 persoas que atoparon, por fin, o final do túnel,
recuperando os seus aforros. Pero non
debemos esquecer á maioría dos afectados que agora van principiar, con
preocupación, unha andaina xudicial para moitos descoñecida.
Mais que
nunca temos que lembrar a definición de Xustiza que formulou, séculos atrás, un
tal Domicio Ulpiano, filósofo e xurista romano, cando dixo dela: “suum cuique
tribuere”; é dicir, dar a cada un o que
é de Seu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario