(á Radio, con
gratitude)
Acóchome entre sabas
limpas e algodoadas,
namentras emprendo
o entresoño co son
das ondas hertzianas
lambendo a compracente
escuridade.
A Radio
é a miña compañeira;
eu, o seu fiel seareiro
dende que teño xuízo.
Ela apoderouse de
min,
xa hai tempo,
de tal maneira
que, ao final, no limiar
da noite pecha,
acada, vitoriosa,
a miña feble resistencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario