O Bardo da illa de Aunios. 2ª Parte.-VIII.Expedición arqueolóxica

VIII. Expedición arqueolóxica

            Chegaron á nosa vila aos poucos e fíxose unha expedición catalogada top secret polas autoridades. Alugaron o barco de Checho e partiron cara á illa. Deseguida atoparon a laxe e o petroglifo. Con moito coidado: con luvas, mascarillas, bombonas de oxíxeno, enfundados en escafrandas especiais, que mesmo semellaban astronautas, conqueriron limpar toda a laxe, non sen dificultade.

            O petroglifo, xa o dixemos, estaba dañado, moi esvaecido os debuxos e deteriorado polas pedras esnaquizadas que bateron nel durante máis de mil anos.

 Agochado por diferentes capas de terra, apareceu de súpeto á vista de estos eminentes doutores. Todos quedaron abraiados, ata os máis escépticos.

            Tiña que ser él. O petroglifo perdido de Aunios, unha illa afastada nun recuncho do Atlantis tal e coma contaba a famosa lenda de Galwing. Unha vila celta e mariñeira da costa oeste de Ériu, a actual Eire, Irlanda.

            De contado un científico experto en linguas extranxeiras e prehistóricas, especialmente da idade de ferro reparou nos símbolos labrados na parte superior dereita da laxe. Estaba escrito en lingua “Gaélica”, que de feito aínda hoxe fálase nalgunha vila irlandesa, de Escocia e do País de Gales. Este científico tiña un libro máis grande ca él donde figuraba o alfabeto completo de todas as antigas linguas extranxeiras e a súa tradución aos distintos idiomas que se falan hoxe no mundo.

Quedaron todos aínda máis abraiados!

É un poema!

(Agora coñecemos que a poesía é un dos caracteres máis senlleiros do noso Pobo).

-Qué me dis!, responderon todos. Non pode ser!

-Sí, sí, é un poema e ademais ten oito versos divididos en dúas estrofas. Y está firmado por un tal……Brión, seica.

“No luscofusco dos tempos,

máis aló do anel de brétema,

chegou a Aunios Morlinguer,

o vello Bardo e poeta.

A súa voz aínda se escoita

cando funga o vento Aquilón,

dende Ériu ata Gallaeci,

e dende Galwing ata Bargon”

Fala dun tal Morlinguer, poeta bardo da aldea de Galwing que partíu nunha curragh, perdeuse no Atlantis e chegou á illa de Aunios, onde foi acollido pola tribo dos Brións. Igualiño co relato do “libro das invasión de Irlanda”, o “Lebor Gabala” escrito por uns monxes irlandeses aló polo século XII. (Según os estudos realizados, Irlanda foi o único territorio Celta que non foi dominado polos romanos, conservándose deste xeito as únicas narracións mitolóxicas).

-Arre demo!, dixo o científico galego máis sobranceiro.