o fin do camiño
Despois
do que aconteceu no día de onte cando fixemos unha incursión pacífica ao país
irmán Portugal, visitando Vila Nova de Cerveira e Valença do Minho, e xantar un
saboroso bacalhau á brassa, compre facer hoxe domingo unha cura de
desintoxicación. Temos que facer coma as
cabras, tirar cara o monte. E qué
millor que contar coa experiencia e a sabedoría dun home feito a se mesmo,
coñecedor do máis mínimo recuncho da fraga, dotado con un GPS intelixente que xa quixeran os científicos da Nasa, capaz
de, cos ollos pechados, guiarnos por esas corredoiras e vieiros impenetrables. Partimos
cedo dende O Piñeiro en Moaña para atravesar os montes do Morrazo e chegar a
unha aldea pequena e fermosa que se chama Pastoriza nos lindeiros de Marín.
Recoñezo que a primeira vez que fun invitado por este sabio da natureza para
compartir sendeirismo polos roteiros do Morrazo non daba creto ao que
acontecía, Non pode ser que estando en Moaña hai un chisco esteamos de súpeto en Coiro, Cangas, Hermelo, Cela, Bueu ata chegar
a Pastoriza en Marín dun xeito case
máxico, pensaba, Pois sí, decíame él , porque os camiños da fraga son
inescrutables e sempre temos que escoitar o que nos di a cada paso as árbores, os piñeiros, nogueiras
pero sobor de todo aos carballos. Eu quedo coma un parvo escoitando a este sabio filósofo
que mesmo fálache dos mercados coma dos sicarios dun xeito doado, é coma ter
unha clase particular na ágora da fraga, o seu mundo. Como di Bob Dylan na súa
célebre canción Blowing int the wind, “a
resposta témola no vento”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario