Hoxe imos cruza-la
"raia” para pasar o día no país
irmán, Portugal; Lusitania provincia
romáa alá no século II a.c.; a terra
de Luís de Camôes, Pessoa ,
de Saramago e tamén de Cristiano
Ronaldo . Coma quen di Portugal está a tiro de pedra. O noso destino é una
fermosa vila que se chama Vila Nova de Cerveira a pouco máis de media hora de
Vigo. O día preséntase cun ceo limpo e
unha temperatura morna; é finales de novembro pero o sol quenta docemente.
En Vila Nova de Cerveira hai
feira tódolos sábados pola mañán e podes atopar dende un limoeiro ata unha
camisa lacoste. Isto de ir á Feira é unha desculpa coma outra calqueira; o que verdadeiramente
imos facer é comer bacalhau (nome científico Gadus morhua,
linnaeus 1758).¡ Cómo preparan o bacalhau este amigos portugueses......qué arte!
Con esas lascas tan branquiñas, a cebola que non pica e tamén os cachelos, todo isto con
unha fartura pantagruénica. Sentados na mesa do restaurante damos boa conta das
viandas e o viño que nos puxeron.¡ Mira que eu teño bo dente!, pero Poldi e Amigo non quedan atrás, revíranselle os ollos ao ver as dúas fontes de bacalhau grelhado enriba da mesa. O caso de Amigo é un tema aparte, mira que rilla no pan, mesmo semella o fillo dun padeiro . Despois de toma-lo café e xa que a noite non
tardará en chegar, viramos cara á Vigo, pero antes facemos unha paradiña obrigatoria na pequena vila de Valença do
Minho , visitando a súa Fortaleza e
percorrer as súas rúas empedradas, visitando as moitas tendas que alí hai. Imos a Vigo con unha sensación
de ledicia lembrando que, a pesares da curmá de risco, a inflación, a débeda
soberana, as liortas políticas e os teimudos mercados, sempre poderemos dicir a bocas
cheas: ¡MENOS MAL QUE NOS QUEDA…….O
BACALHAU DE PORTUGAL!
O bacalhau
Os larpeiros
Os feirantes
O corte inglés da Fortaleza
No hay comentarios:
Publicar un comentario