NON TEN PEDIGREE
Ensarillada no seu rolo de tea branda
adoita ter a mesma expresión na súa faciana.
Sempre con ese aceno imperturbable
froito, se cadra, da súa vida resignada.
Non ten pedigree que se saiba,
nin ten lembranzas da súa nenez,
afeita a seguir submisa dende sempre
as pegadas vacilantes.
Ás veces semella querer falar,
e enxerga os teus pensamentos
cunha ollada indescifrable.
Pero deseguida entra en transo,
como nun soño de fondo catarse,
devecendo e "rallentando"
o seu respiro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario