O CICLO DOS SEIS SENTIDIÑOS-O TACTO
OU TINO, E O GUSTO OU SABOR-
“MOI GUSTOSO”
Estes dous sentidiños
nosos ímolos tratar asemade. Son quizais os máis enigmáticos porque a través
deles podemos sentir dende o mundo telúrico ata o firmamento enteiro, ao mesmo
tempo, deitándonos definitivamente nos
praceres sensuales e concupiscentes
máis prohibidos. Ademais, podemos botar man do pensamento filosófico de Platón,
que xa o dixo daquela ben clariño:”Todo o que podemos sentir e tocar pódese comparar con unha pompa de xabón e nada,
nadiña, do que existe no mundo dos sentidiños
permanece”. E con estas palabras ficou coma un neno pequeno. ¡Qué home tan
sabio, arre demo!
Tamén
lémbrome das sabias palabras do meu amigo Carballo, “o home das mil e unha sensacións”, que cando eu estaba na
procura dun piso díxome: Ti entras; pécha-los ollos; tapas as orellas e o
nariz, e tocas a columna maestra do edificio, e xa mirarás, perdón, xa sentirás
as sensacións, e tamén daras coa solución a túa
inquedanza.¡ Oes, qué razón tiña!. Sen ver, sen cheirar e sen escoitar
nadiña, mais que as miñas propias sensacións, puiden resolver o conflito e dar
por rematada a miña teima, e calmar o meu desazón.
Utilizaremos,
coma sempre, o noso dicionario máis universal, o Xerais da Lingua, ademáis do
diccionario Galego-Castelán de X.L.Franco Grande.
Cando
falamos do sentido do gusto ou sabor,
por exemplo, lémbrome do viño, variedade de uva TINTOFEMIA, envellecido nas barricas de carballo(quercus robur), das fragas do Morrazo , e que ten o seu berce natural nas ladeiras mornas da parroquia
de Cela, en Bueu. Este viño, ben botado aos poucos, manseliñamente nun carolino
extrafino-este vaso especial é tan importante coma o propio líquido elemento-,
ten un buqué que nada ten que envexar
aos mellores caldos dos incluidos na guía Parker. Déixate o ceo da boca tan a gustiño , con ese acedo
lene ao final, e mesmo pode maridar perfectamente con un bruño da ría que
con unha carne ao caldeiro; porque este viño ten un celme democrático e universal. Agora si, temos que ir a gustiño con él, coma con calquer
viño ou espirituoso que se precie, porque se non andamos con tino, podemos mesmamente perdelo, e ata acabar cantando
o “my way”, de Frank Sinatra, nos soutelos e fragas do Morrazo.
Alguen mal
pensado que pase por ahí e non te coñeza de nada, pode facer o cego primeiro e chamarmos á policía municipal despois, e
mesmo poñerche a cair dun burro na ágora do teu Concello, para xúbilo dos teus
veciños. Así que, eu de vos, andaría a
gustiño polos camiños e vereas das nosas vilas, e facer coma un tal Epicuro, que dixo que a meta da súa vida era conquerir
o maior pracer sensual posible, dicindo
aquelo de: ”Vive o momento”, non de boca para fóra, se non ben alto e forte; e
tamén aquelo de:”Carga que con gusto se
leva, pouco pesa”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario